اهالی غیرجذاب کوچه اول سمت چپ
یکم از خودم بگم واستون. البته از خودم گفتن که فایده ای نداره. مثلا اینکه بدونید من در قله‌های هنر، خوشتیپی و بامزگی حضور دارم، واسه شمای خواننده چه فایده ای داره.
بذارید یکم از پسر همسایه ته کوچه بگم. پسربچه شیطون و تخسی که همش دستش تو دماغشه، هفته‌ای یه بار با توپ میزنه شیشه پنجره خونه یکی از همسایه‌ها رو میشکونه، پدر مادر از دستش عاصی‌اند و از تسلا و ولوو که هیچ از همین ایران خودرو و ساپیا هم دعوت نداره. اصلا چیزی برا تعریف کردن داره؟
بذارید از دختر همسایه رو‌به‌رویی‌مون بگم. همونی که آش میاره برامون با چادر گل‌گلیش. همونی که میاد تو بالکن لباس پهن میکنه به من چشمک میزنه. همونی که به چشم برادری چند بار جام رو تو صف نونوایی دادم بهش اونم خیلی خوشحال شد و گفت: «فلان فلان شده مگه خودت خار مادر نداری؟». همونی که بعدها فهمیدم اصن اون نبوده که تو صف نوبتمو دادم بهش و دختر همسایه سه تا خونه اون طرف‌تر بوده که هیچ‌وقت با چادر گل‌گلیش واسمون آش نمیاره، چشمک که هیچ تا حالا جواب سلامم نداده. خب اینم چون ممکنه خیلی واستون جذاب بشه و برید پی بنده خدا ازش میگذریم.
خب واسه اینکه جذابیت ماجرا واستون کم بشه، یکمی سن رو ببریم بالا و بریم سراغ کوکب خانم، پیرزن خونه بغلی. این بنده خدا هم مثل ۹۶.۴٪ از پیرزنای این سرزمین شوهرشو چندسال پیش از دست داده و بچه‌هاشم بهش سر نمیزنن. تا اونجا که بتونم کمکش میکنم مثلا سعی میکنم هفته‌ای یه بار زنگ خونشونو بزنم و در برم، اونم با خوشحالی بیاد دم در و فکر کنه که بچه‌هاش هستن. اینجوری این بنده‌خدا حداقل یه چند لحظه‌ای خوشحال میشه. بعضی وقتا که دارم از سرکار برمیگردم کوکب‌خانم صدام میکنه میگه: «محسن تو من رو یاد پسر بزرگِ چشم سفیدم میندازی که سه ساله نیومده بهم سر بزنه.» همون لحظه هم سرمو به قصد ماچ کردن میاره جلو من سعی میکنم اون لحظه خودم رو شل کنم و چشامو ببندم و به دختر همسایه روبه‌رویی فکر کنم. حس کردم ممکنه یکم با شنیدن داستان این پیرزن ناراحت بشید، اینم ولش کنیم.
خب هر چی میگردم تو اهالی کوچه که هیچ، تو سه تا خیابون این طرف و اون طرف هم داستان جذابِ قابلِ پخشی واستون پیدا نمی‌کنم. آخه سیاست به این جذابی چطور کسی میتونه باهاش رقابت کنه. یا مثلا کی میتونه با اکسپلورر اینستاگرام جذاب‌ترین بخش اینترنت در ایران رقابت کنه. آخه چطور هوشنگ مرادی کرمانی میتونه با لمینت‌ها و جهان‌بخت‌ها و دابسمش رقابت کنه. ما که جای خود داریم.
خانوم ِ لبخند:)